توضیحات
توضیحات کوتاه:
تمامی گزارش کارها در آزمایشگاه شمسی پور دانشگاه آزاد انجام گرفته شده و محاسبات تمامی آزمایشها توسط اساتید مربوطه مشاهده و اصلاح شده و پس از اصلاح و بازنگری در فروشگاه ماهان داک قرار گرفته اند.
نحوه نوشتار گزارش کار آزمایشگاه شامل موارد زیر می باشد:
1- عنوان(شامل نام آزمایش – نویسنده-اعضاء گروه و تاریخ انجام آزمایش)
2- هدف انجام آزمایش
3- وسایل مورد نیاز
4- تئوری آزمایش(مقدمه)
5- روش کار (نحوه انجام آزمایش)
6- محاسبات (شامل محاسبات مربوطه و نمودار ها)
7- نتیجه گیری
8- خطاها
9- منابع
هدف آزمایش:
هــــدف از انجام این آزمایش، محاسبه حلالیت و گرمای انحلال بنزوئیک اسید در حالت اشباع به روش کالیمتری ساده است.
وسایل مورد نیاز:
بشر ، ترازو ، دماسنج ، هیتر ، حمام آب گرم.
تئوری آزمایش
حلالیت (S):
مـــــقدار گرم ماده حل شونده در 100 گرم حلال یا تعداد مول حل شونده در 100 گرم حلال.
فرایند انحلال:
میان مولکولهای کووالانسی ناقطبی ، تنها نیروهای بین مولکولی موجود ، نیروی لاندن است. ولی نیروهای جاذبه بین مولکولهای کووالانسی قطبی علاوه بر نیروهای لاندن، نیروهای دو قطبی- دو قطبی را نیز شامل می‌شود. در مواردی که پیوند هیدروژنی وجود دارد، نیروهای بین مولکولی بطور غیر عادی قوی است. از آنجایی که مواد ناقطبی فقط در حــلالهای ناقطبی حل می‌شوند، یـــد که یک ماده ناقطبی است، در تــتراکلریدکربن حل می‌شود.
نیروی جاذبه بین مــولکولهای I2 در ید جامد ، تقریبا از همان نوع و اندازه‌ای است که بین مولکولهای در تــتراکلریدکربن خالص وجود دارد و از این رو، جاذبه ای قابل توجه بین یـــد و تــتراکلرید کربن ممکن مــی‌گردد و مــولکولهای یـد می‌توانند با مولکولهای تتراکلریدکربن ممزوج شوند و محلول حاصل یک مخلوط مولکولی بی نظم است. متیل الکل و آب هر دو ماده قطبی به هر نسبت در یکدیگر حل می‌شوند. در مــحلول متیل الـــکل و آب ، مولکولهای و با پیونـــد هیدروژنی به هم پیوسته‌اند که در حالت مایع خالص نیز مولکولهای هر دو مایع بوسیله پیوند هیدروژنی به یکدیگرجذبمی‌شوند.
مایعات قطبی (بویژه آب) می‌توانند حلال بسیاری از ترکیبات یونی باشند. یونهای مواد حل شده توسط مولکولهای قطبی با نیروی الکتروستاتیکی جذب می‌شوند، یعنی یونهای منفی توسط قطبهای مثبت مولکولهای حلال و یونهای مثبت توسط قطبهای منفی این مولکولها جذب می‌شوند. این جاذبه یون – دو قطبی ممکن است نیروهای نسبتا قوی باشند و موجب می‌شود که یونها از بلور جدا شده و در فاز مایع شناور شوند. یونهای حل شده آبپوشیده‌اند و در حالی که با غلافی از مولکولهای آب احاطه شده‌اند در محلول حرکت می‌کند.
اثر دما بر انحلال پذیری:
اثر تغییر دمــا بر انحلال پذیری یک ماده به جذب شدن یا آزاد شدن گرما به هنگام تهیه محلول سیر شده آن ماده بستگی دارد. با استفاده از اصــــل لوشاتلیه می توان اثر تغییر دما بر روی انحلال پذیری یک ماده را پیش بینی کرد. اگر فرآیند انحلال ماده حل شونده، فرآیندی گرماگیر باشد، انحلال پذیری آن ماده با افزایش دما افزایش می‌یابد.
حل شده موجود در محلول سیر شده <—-> حل شونده جامد + انرژی
اگر انحلال ماده حل شونده فرآیندی گرماده باشد، با افزایش دما ، انحلال پذیری ماده حل شونده کاهش می‌یابد. معدودی از ترکیبات یونی مثل , بدین گونه عمل می‌کنند. علاوه بر این ، انحلال پذیری تمام گازها با افزایش دما ، کاهش پیدا می‌کند. مثلا با گرم کردن نوشابه‌های گازدار، گاز دی‌اکسید کربن موجود در آنها از محلول خارج می‌شود. تغییر انحلال پذیری با تغییر دما به مقدار آنتالپی انحلال بستگی دارد. انحلال پذیری موادی که آنتالپی انحلال آنها کم است، با تغییر دما تغییر چندانی نمی‌کند.
